Η κατασκήνωση της Τράπεζας της Ελλάδος λειτουργεί αδιάκοπα από το 1945. Τον πρώτο χρόνο με έδρα την Πεντέλη και από το 1946, στην σημερινή της έδρα, στο Μετόχι της Πάρνηθας. Σήμερα, οι νέες εγκαταστάσεις, οι οποίες κατασκευάστηκαν το έτος 2004, απλώνονται σε ένα προσεκτικά μελετημένο χώρο 109 στρεμμάτων και συντηρούνται ετησίως για την ενδεδειγμένη φιλοξενία των κατασκηνωτών.

Το πρόγραμμα της κατασκήνωσης αντικατοπτρίζει την φιλοσοφία της κατασκηνωτικής ζωής για ομαδικό πνεύμα και αποτελεί αφορμή έκφρασης, ψυχαγωγίας και ερεθισμάτων για όλα τα παιδιά που επιλέγουν το Μετόχι για να περάσουν 19 ημέρες μέσα στο καλοκαίρι. Κατά τα 65 και πλέον έτη λειτουργίας της, φιλοξένησε χιλιάδες παιδιά και εγγόνια συναδέλφων, παιδιά συναδέλφων από Κεντρικές Ευρωπαϊκές Τράπεζες καθώς και παιδιά διαφόρων ιδρυμάτων, στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής της Τράπεζας. Τα παιδιά αυτά που μεγάλωσαν και έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις, τις δυνατότερες φιλίες και τους πρώτους αθώους έρωτες, επισκέπτονται τώρα ως γονείς και παππούδες την κατασκήνωση.

Για να συνεχίσει όμως ο θεσμός να προσφέρει, θα πρέπει όλοι να μεριμνούμε για την τόνωση και την διεύρυνσή του. Θα πρέπει οι γονείς να συνειδητοποιήσουν το σπουδαίο ρόλο που παίζουν για την κατάλληλη προετοιμασία του παιδιού τους.

Έτσι, οι νέοι κατασκηνωτές θα είναι παιδιά που χαίρονται την κατασκήνωση, δημιουργούν φιλίες και μαθαίνουν να ζουν δημιουργικά και ομαδικά σε ένα φυσικό περιβάλλον, συνδυασμός που πολύ σπάνια συναντάται στις μέρες μας, όπου τα παιδιά έχουν μάθει στην «μοναξιά» του διαμερίσματος, της τηλεόρασης και του ηλεκτρονικού υπολογιστή τους. Τα παιδιά αυτά θα αποκομίσουν την μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια από την κατασκήνωση και δεν θα θεωρούν τεράστιο πρόβλημα καθημερινά απλά πράγματα όπως το στρώσιμο του κρεβατιού τους, την καθαριότητα του τραπεζιού τους και την ατομική τους καθαριότητα.

Ακόμη όμως και να διαφωνούν οι γονείς με τον τρόπο λειτουργίας της κατασκήνωσης, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι υπεύθυνοι της κατασκήνωσης είναι πάντα στην διάθεσή τους -όπως άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια- να συζητήσουν κάθε παρατήρησή τους και κάθε πρόταση βελτίωσης.

Τέλος, είναι αναγκαίο η κατασκήνωση να στελεχώνεται όχι από άτομα που θέλουν απλά να διασκεδάσουν κατά την κατασκηνωτική περίοδο, αλλά από άτομα – καθοδηγητές των κατασκηνωτών που θα επιδεικνύουν ήθος, γνώση της κατασκηνωτικής ζωής, σεβασμό και αγάπη τόσο για το χώρο όσο και για τα παιδιά.​

​